یکی از اساتید اردو زبان دانشگاه در برخورد با ایشان چندین بار این جمله را تکرار می کند که: «او دریایی است که من خودم را قطره ای احساس می کنم که در این دریای علم غرق می شوم».
حاجیه خانم مهذّب و بسیار جدّی بود، طوری که هیچ گاه کسی جرأت لغوگویی و یا غیبت در حضور ایشان نداشت. دریای علم و بحث بود و هر گاه دیگری مسأله ای از ایشان می پرسید، اگر نمی دانست به سادگی می فرمود که «نمی دانم». »
منبع:یادنامه بانوی مجتهده
سید علی خامنه‌ای دربارهٔ نکوداشت و تجلیل از بانو امین می‌گوید:
«تجلیل از بانوی بزرگوار اصفهانی [خانم امین] و ارائه شخصیت عرفانی و فقهی و فلسفی برجسته یک زن در کشور ما، کاری سودمند و در جهت احیای ارزش‌های اسلامی در زنان به نظر می‌رسد».
منبع:دفتر مطالعات فرهنگی بانوان، مجموعه مقالات و سخنرانی‌های اولین و دومین کنگره بزرگداشت بانوی مجتهده سیده نصرت امین، مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۷۴، ص ۷.
هرکس که توراشناخت جان را چه کند فرزند وعیال وخانمان را چه کند
دیوانه کنی هردوجهانش بخشی دیوانه تو هر دو جهان را چه کند
«برجستگی ها و سیره بانو (رحمه الله علیه) در سخنان شخصیت ها و شاگردان ایشان»
دلم به امور نازل دنیایی اُنس نمی گیرد
«نکته ای که بسیار لطیف و قابل دقت است این است که باید دید آیا رمز موفقیت ایشان چه بوده است؟
شاید بتوان گفت که از همه مهم تر، سه عامل بوده است:
مسأله خلوص و تقوا و معنویت و تهذیب روح و مجاهده با نفس و کمال انقطاع الی الله و فناء در حق که این مساله در رأس همه عوامل بوده است و ایشان در خلال صحبت هایشان نیز همیشه تاکید فراوان روی آن داشتند و مکرر این آیه شریفه را می خواندند: «و اتقوا الله و یعلمکم الله» (تقوا داشته باشید و خدا به شما علم می آموزد) و همین مسأله سبب اشراقات الهیه و نفحات رحمانیه و افاضات غیبی برای ایشان بوده است.
منبع:یادنامه مجتهده بانو امین
او در میان مجمع مشتاقان همچون نگین دست سلیمانی
از محضر یگانه ،دین ارباب آموخت بس لطایف عرفانی
درقسمتی از اجازه نامه شیرازی در توصیف این بانوی بزرگوار چنین آمده است:
«دختر مرحوم حاج سید محمد علی امین التجار اصفهانی که بانویی بزرگوار،شریف،اصیل،عالم وفرزانه ،برگزیده زنان زمان ومایه شگفتی دورانش می باشد؛از کسانی است که مدت مدیدی از عمرش وزمان داری از زندگیش را صرف تحصیل علم نموده است».
منبع:ناصر باقری بیدهندی، بانوی نمونه (جلوه‌هایی از حیات بانوی مجتهده امین اصفهانی)، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۷، ص ۳۶.
<< قبلی ::
